مقدمه
دلتنگی بدیهی می شود و بی قراری ات روزمره ...
به روزمره عادت می کنی و بی قراری ات آرام میگیرد!
آرام می گیرد و آرام می شوی ...
بی قراری نیز به آرام بودنت در هیاهو عادت می کند!
با دست پس می زند و با پا پیش می کشد...
بی قرار است، اما همچنان بنده ی عادت!
مبینا میرزائی