دکارت نیز نگاهی تلفیقی و امتزاجی به موضوع دارد. وی مکان را هم مفهومی عقلی بر می شمارد و هم صفت اصلی ماده از حیث واقعیت عینی آن. در دیدگاه او، امر معقول و شی ء واقع در مفهوم مکان به یکدیگر پیوند می خورند. وی معتقد است از راه تصور عقلی مکان است که فهم ما می تواند در دل جهان راه جوید و جهان نیز می تواند چیزی را به ذهن ما عرضه دارد که را معقول گرداند.