معماران در مقابل سیاستمداران، پیمانکاران، روزنامه نگاران و بازرگانان تقریبا هیچ قدرتی ندارند. آنها تنها می توانند مسائل زیست محیطی و جمعیتی که توسط دیگران ایجاد شده را بهبود بخشند. با این حال، دارای قدرتی هستند که هیچ حرفه دیگری ندارند. آنها کنترل بر زبان معماری و پیام آن را دارند. یک ساختمان به تنهایی می تواند جهان بهتری را معرفی کند یا تغییر مسیری را نشان دهد. معماری قدرتی دارد که می تواند تخیلات و ابتکارات را جذب کند و حقایق پایه ای جهان را نمایان سازد. انسان میزان همه چیز نیست بلکه پیدایش کیهان، چنین است. ما در آغاز راه دانستن برخی از گرایشات آن هستیم. اما سوال این است که آیا می توانیم بر پایه آن فرهنگ مشترکی به وجود آوریم؟
چارلز جنکز
.jpg)
.jpg)
