«عناصر فلسفه حق» آخرین اثر منتشرشده هگل در زمان حیات اوست. هگل (۱۸۳۱-۱۷۷۰) فیلسوف آلمانی یکی از مهم ترین فیلسوفان عصر جدید بلکه یکی از مهم ترین فیلسوفان تاریخ زندگی بشر است. نظام فلسفی عظیم و پیچیده او یکی از آخرین نظام های فلسفی است و پس از او کمتر فیلسوفی دست به خلق نظامی فلسفی زد.
نظام فلسفی او که به ایده آلیسم مطلق مشهور است با تکیه بر مفهوم مطلق و با نگرشی جدید به تاریخ شکل گرفت. او با سه کتاب «پدیدارشناسی روح»، «علم منطق» و «دایره المعارف علوم فلسفی» تلاش کرد از جنبه های مختلف این نظام را تبیین و تشریح کند.
کتاب «عناصر فلسفه حق» آخرین اثری است که در زمان حیات او منتشر شده است و هگل در این اثر تلاش دارد اخلاق، اجتماع، حقوق و سیاست و رابطه بین آن ها را از منظری فلسفی مورد مداقه و کنکاش قرار دهد. او همه این بحث ها را ذیل عنوان «علم فلسفی حق» بررسی می کند. در حقیقت انتخاب او، انتخابی بجا و ستودنی است، زیرا مفهوم حق، مفهومی مشترک در اخلاق، سیاست و حقوق است. «عناصر فلسفه حق» از پنج بخش تشکیل شده است.
بخش اول پیشگفتار هگل است. بخش دوم درآمدی بر بحث حق است که با بحث در باب روش نظری و اراده آغاز می شود. این بخش سرآغاز متن اصلی کتاب است. بخش سوم، چهارم و پنجم به ترتیب «حق مجرد»، «اخلاق» و «زندگی اخلاقی» است. در حقیقت این سه، به بیان خود هگل «مراحل تحول ایده اراده آزاد» هستند.
در بخش اول از «دارایی»، «پیمان» و «تخلف»، در بخش دوم از «قصد و مسئولیت»، «نیت و بهروزی» و «نیکی و وجدان» و در بخش سوم از «خانواده»، «جامعه مدنی» و «دولت» بحث می شود. مشاهده می کنیم که سه گانه سازی هایی که در جای جای فلسفه هگل به کار رفته است اینجا نیز به کار بسته می شود.
مهبد ایرانی طلب این کتاب را به فارسی ترجمه کرد که در سال ۱۳۷۸ توسط نشر قطره منتشر و به سرعت نایاب شد. پس از حدود ۱۵ سال نشر قطره چاپ جدیدی از این کتاب را به بازار عرضه کرده است. مشخص نیست ترجمه از چه زبانی صورت گرفته است، اما با توجه به سوابق مترجم و برخی شواهد دیگر به نظر می رسد، از متن انگلیسی به فارسی ترجمه شده باشد.
ترجمه فارسی کتاب شاید در برخی موارد مانند برخی معادل ها بی عیب و ایراد نباشد، اما به نسبت ترجمه های دیگری که از هگل به فارسی منتشر شده است بیشتر برای دانشجویان و علاقه مندان فلسفه قابل استفاده است.
