پیدایش آسانسور
اگر بخواهیم به تاریخچه آسانسور بپردازیم بنابر روایتی، باید به پیش از ۴5٠٠ سال قبل از میلاد مسیح، یعنی پیش از عصر برنز، بازگردیم، زیرا که پایه و اساس این صنعت به زمانی می رسد که انسان برای بالا کشیدن آب از چاه و رودخانه به ابزار نیاز داثست و این زمانی است که انسان، با استفاده از سنگ، چرخ را اخترح کرد و با آن بالابری ساده را آزمود. در فاصله سال های ٢٥٠٠ تا ١٠٠٠ پیش از میلاد، مصریان برای بیرون کشیدن آب رودخانه نیل از وزنه تعادل استفاده می کرده اند.
پس از آن منجنیق ها ساخته شده اند که با پیچیدگی های بیشتری بارها را بالا و پایین می بردند. در ساخت منجنیق ها از چرخ ها و چرخ دنده ها استفاده شده که در تمدن های چینی و مصری و پارسی و رومی آثار آن ها باقی مانده امست. پس از آن به دوران نوزایی (رنسانس) و پیدایش صنعت نو و ایجاد شهرهای منعتی می رسیم که زمان استخراج زغال سنگ از معادن زغال سنگ و زمان پیدایش بالابرهای ارابه ای است. پس از اخترح ماشین بخار در سال 1765 میلادی به وسیله جیمز وات، از ماشین بخار برای بالا و پایین بردن معدنچیان و کارگران ساختمانی استفاده می شده است.
اما آسانسور، به معنای امروزی آن و برای استفاده انسان، از زمانی پا به محرصه وجود گذاشت که آلیشا اوتیس، مخترع امریکایی، نخستین ترمز ایمنی را به بالابرهای معمولی، که تا آن زمان برای حمل بار و گاه مسافر مورد استفاده قرار می گرفتند، وصل کرد. وی در نمایشگاه کریستال پالاس نیویورک که در سال ١٨۵٣ برگزار کرد به مردم نشان داد که آسانسور وسیله ای ایمن است و اگر حتی همه طناب های آن قطع شود سقوط نخواهد کرد. او با شجاعت درون اتاقک آسانسور ساخت خود ایستاد و دستور داد که طناب های متصل به اتاقک را پاره کنند و همه دیدند که اتاقک آسانسور در میان زمین و آسمان به ریل های آسانسور قفل شد و سقوط نکرد.
