برشی از کتاب:
زندگی مجموعه ای از فقدان هاست؛ این تقریبا تنها چیز حتمی در زندگی ماست. لحظه به لحظه و سال به سال خود سابق مان را پشت سر می گذاریم، خودی که دیگر نمی توانیم آن را برگردانیم. ما دوستان، اعضای خانواده، ارتباطات، شغلها و گروه هایی را از دست می دهیم... دیدگاهها، تجربه ها، اعتقادها و اشتیاق هایی را از دست می دهیم و در نهایت روزی هستی خود را اگر به لحظات سخت زندگی تان فکر کنید، متوجه می شوید برای خلاصی از آن لحظات سخت باید با رنج فقدان کنار می آمدید. باید روابط و پیگیری ها را از دست میدادید، باید معنایی را از دست میدادید تا قادر می شدید به معنایی والاتر و سالم تر دست یابید. با این نگاه تمام رشدها به گونه ای فقدان نیاز دارند و اتمام فقدانها موجب رشد می شوند. این دو باید با یکدیگر اتفاق بیفتند. افراد به رشد با دیدگاهی شادی بخش و خوشبینانه نگاه می کنند، اما این طور نیست. تغییرات واقعی ترکیبی از احساسات به همراه دارند: ناراحتی در مورد چیزی که پشت سر گذاشته اید و خوشحالی در مورد چیزی که به دست آورده اید، ناراحتی ای سطحی همراه با خوشحالی ای ساده.
