توپ از مصنوعات رنسانس اروپا و جلوه گاه خواست این دوران برای چیرگی بر عالم و آدم بود؛ سلاحی مرگبار که صحنه ی نبرد انسان ها را متحول کرد، افتخار پیروزی های بزرگ را در انحصار گرفت، و جانشین قهرمانان اسطوره ای جنگ شد. این ابزار جنگی نوظهور که تراژدی جنگ چالدران را در تاریخ ایرانیان رقم زده بود، به اقتضای زمانه، به ساز و کار نظامی آنان وارد شد و به مثابه نماد بی بدیل قدرت و پیروزی و یگانه ضامن امنیت در عرصه ی زندگی ایشان ظهور یافت. توپ وارداتی همچنانکه همراه و همنشین زندگی ایرانیان می شد، هویتی تازه نزد ایشان می یافت و از عنصری بیگانه و دهشت زا به آشنایی تسلابخش بدل می شد؛ چنانکه بانگش یادآور آهنگ زندگی و نوید بخش شادی و برکت، محضرش مامن حاجتمندان و درماندگان، و قرارگاهش قلب تپنده ی شهر میدان توپخانه بود.
