حاشیه نشینان به معنای اعم، شامل تمام کسانی است که در محدوده ی اقتصادی شهری ساکن هستند ولی جذب اقتصاد شهری نشده اند. جاذبه ی شهری و راه شهری این افراد را از زادگاه خویش کنده و به سوی قطب های صنعتی و بازارهای کار روانه ساخته است.
این افراد اکثرا روستاییانی هستند که به منظور گذراندن زندگی بهتر راهی شهرها شده اند. هرچند تعریف مذکور بر مبنای دیدگاه اقتصادی و بسیار کلی است، می توان با افزودن تعریف دیگری به غنای آن افزود؛ یعنی حاشیه نشین ها کسانی هستند که در سکونتگاه های غیر متعارف همرا با ساکنان بافت اصلی شهر زندگی می کنند و بیش تر بر اثر نیروی دافعه ی خاستگاه اصلی خود( چون فقر و بیکاری) و کم تر تحت تاثیر عوامل جاذب شهری از زادگاه اصلی خویش( ایل، روستا، شهرهای کوچک) رانده شده و به شهرهای بزرگتر روی آورده اند واز آنجایی که اکثر این گروه ها مهارت های لازم را برای جذب در بازار کار شهری ندارند عامل پس ران شهری آن ها را از شهر به حاشیه سوق می دهد.
