این کتاب به شباهت فرمی بین کارهای معماران با اجزا، عناصر و موجودات طبیعی نمی پردازد، این کتاب نمی گوید تقلید و الهام از طبیعت چیز خوبی است و یا موجودات لانه های خوبی می سازند و ما هم از آنها یاد بگیریم. بلکه این کتاب با بررسی ماهیت انسان، طبیعت و جهان هستی از ابعادی مختلف، عنوان می کند که این ها از هم جدا نیستند، و وقتی موجودیتی، فضایی و یا ابزاری می خواهد شکل گیرد و تناور شود از اصول این دو جهان، معرفت انسان و دانش طبیعت پیروی می کند. فهم این ارتباط می تواند بینش دانشجویان را در درک فرآیند شکل گیری معماری و آثار هنری افزون کند که این خود می تواند دریچه خلاقیت و نگاه هنری آنها باشد.
