بدون شک مهمترین حقیقتی که آدمی را از سایر موجودات عالم متمایز می نماید، درک ظرافت، زیبایی، نظم، اعتدال و احساس این موارد می باشد. همین احساس است که مناظر زیبای طبیعت، نظم آفرینش، تنوع موجودات عالم و هنر آفرینی انسان در قالب طراحی معماری او را مجذوب خود ساخته و به دنیایی سرشار از شادمانی سوق می دهد، پس معماری هنگامی مورد توجه قرار خواهد گرفت که سیمایی زیبا ومنظری خوش و فضایی دلنشین و منطبق با کاربری آن به وجود آورد.
