مورخان هنر که واژه ی "هنر مقدس" را درباره ی هر اثر واجد موضوعی مذهبی بکار می برند، فراموش می کنند که هنر اساسا صورت است. برای آنکه بتوان هنری را "مقدس" نامید، کافی نیست که موضوع هنر از حقیقتی روحانی نشات گرفته باشد، بلکه باید زبان صوری آن هنر نیز بر وجود همان منبع گواهی دهد.