در طول تاریخ معماری همواره تلاش نموده اند در فرآیند طراحی با استفاده از تصویر سازی یک ساختار سه بعدی را به یک ساختار دو بعدی تبدیل نمایند. اتکاء معماران به یک بیان تصویری، تا حد زیادی ناشی از آن بوده که نثر و مکتوب، بسیار سخت و به ندرت می توانسته یک ساختار فضایی را در ذهن ها مجسم نماید و مبنای ارتباط و بیان آنچه باشد که معمار می اندیشیده است.