«لیزر ابزاری است که نور را به صورت پرتوهای موازی بسیار باریکی که طول موج مشخصی دارند ساطع میکند. این دستگاه از ماده ای جمع کننده یا فعال کننده نور تشکیل شده که درون محفظه تشدید نور قرار دارد. این ماده پرتو نور را که به وسیله یک منبع انرژی بیرونی (از نوع الکتریسیته یا نور) به وجود آمده، تقویت میکند و به صورت فوتون هایی با فرکانس و جهت یکسان و متمرکز ارائه میدهد.
این تعریف یک وصف کلاسیک و البته نسبتاً دقیق از لیزر است، اما همه چیز به همین تعریف ساده ختم نمی شود. این پدیده ی علمی یا درواقع دستاورد شگرف، در عین سادگی توجیه ساختار و قابل درک بودنش، درواقع به ابزاری انعطاف پذیر تبدیل شده که تقریباً تمامی رشته های علمی-صنعتی و حتی رشته های پزشکی و زیرشاخه های آن را تحت تأثیر قرار داده است. به طور کلی میتوان اینگونه نتیجه گیری کرد که هرآنچه با مواد در ابعاد اتمی سروکار دارد به گونه ای با تکنولوژی لیزر مورد تحریف و بازآرایی قرار گرفته است.
