در کتب روسازی، روسازی راهها به دو دسته انعطاف پذیر و صلب تقسیم بندی می شود. این تقسیم بندی بر اساس رفتار سازه ای لایه روسازی در قبال اعمال بار خودروهاست، بنابراین مرز تشخیص بین این دو نوع روسازی، رفتار باربری لایه هاست. صرف نظر از رفتار، می توان تقسیم بندی دیگری را نیز بر اساس جنس و نوع مصالح به کاربرد. هرچند قطعیت رفتار کاملاً انعطاف پذیر روسازیهای آسفالتی احتمالاً بر حسب برخی عوامل موثر در آنها جای بحث دارد؛ اما روسازیهای بتنی را می توان در زمره روسازی های صلب به شمار آورد. امروزه بیش از یک قرن از شروع ساخت روسازی بتنی در دنیا می گذرد، و در طی این مدت مدید تجربیات گرانبهایی از عملکرد آن در اقصی نقاط جهان در دسترس است؛ با این همه، هنوز هم ساخت روسازیهای بتنی در پاره ای از موارد با کج سلیقگی انجام می شود. بسیاری از مهندسین اجرایی از مبانی اصولی اولیه مربوط به طراحی، که باید قبل از اقدام به ساخت انواع روسازی بتنی به درستی درک شوند، بی اطلاع هستند. هر چند اکثر مهندسان در طی تحصیلات دانشگاهی، آموزش های گسترده ای را درباره طراحی سازه های بتن آرمه طی می کنند، اما تعداد خیلی کمی از آنها در خصوص طراحی روسازیهای بتنی آموزش می بینند؛ حال آن که روسازیهای بتنی به روشی کاملاً متفاوت از سازه های بتن آرمه طراحی می شوند. اینک که دهه ها از آغاز راهسازی نوین در کشور ما گذشته است، موارد بسیار محدودی از روسازی بتنی در راهها اجرا شده و اکثر قریب به اتفاق روسازی جاده ها ازنوع روسازی آسفالتی است. شاید بتوان گفت که نفت خیز بودن کشور ما و ارزانی قیمت قیر یکی ازاصلی ترین دلایل این موضوع است که باعث شده تا همواره در مقایسه اقتصادی این دو نوع روسازی، روسازی آسفالتی اقتصادی تر بوده باشد. البته در این مورد…
