تکنولوژی آبکاری بیش از ۲۰۰۰ سال است که وجود دارد و در طول دو هزاره گذشته به طور پیوسته مورد استفاده قرار گرفته است. تکنولوژی آبکاری مدرن بسیار پیشرفته است و به منظور در برگرفتن محدوده وسیعی از کاربردها گسترش داده شده است؛ یعنی علاوه بر کاربرد صنعتی از آن برای تمام کاری سطحی، تکنولوژی آبکاری هم اکنون می تواند برای فرایند های جدید به منظور ساخت فیلم هایی با کارآیی زیاد یا بدنه هایی با ریزساختار ریز در صنایع میکرو الکترونیک مورد استفاده واقع شود. این پیشرفت سریع نشان دهنده پتانسیل روش آبکاری برای تبدیل شدن به یکی از تکنیکهای پیشرو امروزی است. با این وجود، سرعت توسعه تکنولوژی آبکاری به دلیل فقدان اصول نظری عمیق کند است و عموماً بر پایه روش سعی و خطا برای حصول فیلم هایی با خصوصیات مورد نظر استوار است. علی رغم تلاشهای فراوان، هنوز یک تئوری واحد برقرار نشده است که این کنترل را به یک روش مناسب فراهم کند. این کتاب مجموعه ای از نتایج آزمایشگاهی متعددی است که در طول ۳۴ سال گذشته به دست آمده اند. در اینجا مفهوم ” نظریه کنترل ریزساختار “ برای فیلمهای آبکاری شده معرفی خواهد شد که متفاوت از تئوری های پیشین است. سپس نتایج آزمایشگاهی متعددی که تأیید کننده صحت این تئوری هستند توصیف خواهند شد. در نهایت، مجموعه عظیمی از داده های تجربی در مورد سیستم های فلزی/آلیاژی آبکاری شده با تأکید بر ریزساختار آنها آورده شده اند.
