به رغم گذشت بیش از شصت سال از شروع برنامه ریزی عمرانی در کشور، حدود پنجاه و پنج پنج سال از اتخاذ و پی گیری سیاست تمرکز زدایی و چهل و پنج سال از تهیه و تصویب اولین طرح های جامع شهری و در پی آن، طرح های آمایش سرزمین، طرح های توسعه ی منطقه ای، طرح های شهرستان، طرح های مجموعه ی شهری و ... و بازنگری دوره ای مستمر در آن ها، می توان گفت کشور ما هنوز با مسائل جدی و اساسی در زمینه ی نظام شهرنشینی و شبکه ی شهری، حفظ منابع ملی و سلامت محیط زیست و همچنین ناکارآمدی و کیفیت نامناسب محیط شهرها روبه روست.