شیوه ی استفاده از رایانه ها در معماری امروز مبهم، ضمنی و اغلب قراردادی است. طراحان مایل به مفهوم سازی ماهیت یا روند ساده ی کاربردی نرم افزار ها هستند و تنها با وارد کردن، دستکاری، ذخیره و چاپ از این سامانه ها استفاده می کنند. اغلب نظریه های فرم و طراحی صرفا برای اهمیت حضور و مشارکت در اشتیاق تبعیت از شیوه ی دیجیتالی راجع به نمونه های محاسباتی ترجمه می شوند.