هر شهر علاوه بر مناظر طبیعی و عینی خود، دارای بعدی است که آن را منظر ذهنی می نامیم؛ منظری که مبتنی بر تصویر یا انگاره کلی شهر است. منظر ذهنی شهر ساختاری برای اندیشیدن به شهر است و به کیفیتی اشاره می کند که حاصل ترکیب چشم انداز فیزیکی شهر و ادراکات دیداری و فرهنگی ساکنان آن بوده، می توان از آن به "چشم انداز ذهن" تعبیر کرد.
کتاب حاضر به بررسی نظری و کاربردی مفهوم جدید منظر ذهنی شهر می پردازد و نمونه ها و مصادیق متعددی ذکر می کند؛ از اینکه چگونه گفتمان ها، فرهنگ ها، نماد ها، استعاره ها و حتی تخیلات رایج در میان یک جمعیت شهری، منظر ذهنی آن را تعیین می کنند. منظری که به تجربه مدرن از زندگی شهری معنا می بخشد.
