تقریبا همه ی مردم و مسئولین، خصوصا اهل تفکر دریافته اند که بقاء انسان و ارتقاء کیفیت زندگی وابسته به حفظ محیط زیست است. توسعه ی زندگی نیز وابسته به فعالیت های عمرانی است. فلسفه ی فعالیت های عمرانی این است که انسان بایستی از مواهب طبیعی اطرافش و استعداد هایش استفاده نماید. در عین حال می دانیم که تقریبا همه ی فعالیت ها در دوره ی ساخت و تولید، اثرات نامطلوب بر محیط زیست اطراف خود دارند و منافع عمده پس از تکمیل عملیات و در دوره ی بهره برداری حاصل می شود.