عثمانی یکی از امپراتوری‌های پایا و بزرگ تاریخ است که نزدیک به هفت قرن به نحوی در حوادث مهم دنیا و به‌خصوص دنیای اسلام مؤثر بوده است.
این امپراتوری بنیان خود را از اواخر قرن سیزدهم از یک حکومت کوچک محلیِ مرزنشین با فلسفۀ غزا و جهاد آغاز و تا مرزهای وین پیشروی کرد؛ ولی از قرن شانزدهم به علل گوناگونی چون رنسانس و تحولات دنیای غرب و هماهنگ نشدن عثمانی با این تحولات، شکست مداوم در جنگ‌ها، به دست نیاوردن غنایم، سرمایه‌گذاری نکردن در یک اقتصاد بنیادی و همچنین به علت عادت کردن به غنایم سادۀ غزا و جهاد، توقفش آغاز شد.
شایان ذکر است که اگر در سیاست دول غربی برای نابودی عثمانی، هماهنگی صورت می‌گرفت، عثمانی نمی‌توانست تا قرن بیستم دوام آورد.
در این کتاب سعی شده است به عوامل شکل‌گیری، توسعه، توقف و فروپاشی این امپراتوری پرداخته شود.
