وقتی والدین برخوردی گرم، پاسخگو، شفّاف و مشوقانه در 8 سال اول زندگی فرزندشان داشته باشند، آمادگی برای مدرسه رفتن، رفتارهای اجتماعی شایسته و سلامت روان را در او فراهم می‌کنند. اما بدرفتاری والدین می‌تواند تأثیرات مخرّبی بر حال و آیندة کودک داشته باشد، و عوامل مختلف اجتماعی، فرهنگی و خانوادگی نیز می‌توانند در تثبیت و پایداری این رفتارها نقش داشته باشند. از میان این عوامل می‌توان به تنیدگی (استرس) والدین، فقر، طلاق، عدم دریافت حمایت‌های اجتماعی، عدم توانایی در حل مسئله و عدم مهارت‌های والدینی به خصوص مدیریت رفتار کودک اشاره کرد. بدیهی است که رفع این مشکلات به عهده افراد و نهادهای مختلف است، اما آنچه که بیشتر به حیطة روانشناسی مربوط میشود، ایجاد یک رابطة مثبت والد ـ کودک بر مبنای مهارت‌های والدینی است.
