درباره کتاب :
می توان سوالی مهم پرسید که چرا ما ایرانی ها تا این حد تحریم می شویم . پاسخ این هست . به خاطر اینکه ما ارتباط جهانی نداریم. اگر ما با بانک های جهانی و شرکت های جهانی همکاری می کردیم و کشوری بین المللی بودیم ، راحت تحریم نمی شدیم آینده نظام بانکی کشور در گرو هر چه زودتر بین المللی شدن آن است. ترامپ چند نفر را در ترکیه تحریم کرد و در مقابل اردوغان اعلام کرد مانع فعالیت چند شرکت و بانک آمریکایی می شود و ترانپ مجبئر شد، پس از سع روز، تحریم را پس بگیرد. یکی از دلایل عمده این است که بانک های اروپایی و آمریکایی، حدود 550 میلیارد دلار در ترکیه سرمایه گذاری کرده اند، بنابراین هنگامی که وابستگی متقابل باشد، چندان راحت نمی توان با یک کشور برخورد کرد. هر چه قدر ایران بیشتر با دنیا کار کند، فساد هم کمتر می شود، مبارزه با فساد به همایش و سخنرانی نیاز ندارد، اگر سیستم بانکی ما جهانی و شفاف شود، فساد ریشه کن می شود. زمانی کشور ما اصلاح می شودکه حدود 20-30 بانک خاورمیانه ای در تهران، شیراز، تبریز، و شهر های دیگر شعبه داشته باشند. تازمانی که سیاست خارجی در اختیار سیاسا اقتصادی نباشد آینده کشور مبهم است. سیاست خارجی ما برای خود حرکت می کند و سیاست اقتصادی نیز برای خود این دو باید یک ریله شوند، اما اکنون در دو ریل در حال حرکت هستند، باید سیاست خارجی در اختیار و خدمت اقتصادی ملی باشد بدان معنا که هر جا به نفع اقتصاد بود، سیاست خارجی عمل کند و هر جا نبود کنار برود.ما باید از تجارب تاریخی خود درس بگیریم و اشتباهات خود را تکرار نکنیم و شکاف های ذهنی و تئوریک خود را پر کنیم هر چه تصمیم گیری در یک کشور نهادی باشد کمتر اشتباه رخ می دهد اما هر چه تصمیم گیری فردی و با گروهی یا گروه های کوچک باشد، اشتباهات افزایش می یابد.
هر چه جهان را بشناسیم سریع تر می توانیم این مسیر را طی کنیم اما اگر بین المللی نشویم در فرایند سعی و خطا باقی می مانیم و مشکلات انباشته می شود. آینده کشور ما در گرو بین المللی شدن است و ما باید خود را با شاخص های بین المللی مقایسه کنیم و بانک ها نقش پیشران را دارند. / دکتر محمود سریع القلم
